یک نفر در غربت زندان گرفتار است یابن العسکری            پای در زنجیر و محو دیدن یار است یابن العسکری

ای طبیب حاذق دلخستگان در گوشه‌ای از سامرا            سرور آزاده‌ای از درد سرشار است یابن العسکری

در جوانی زندگانی را به پایان می‌رساند با ستم            سینه‌اش لبربز رمز و راز و اسرارست یابن العسکری

آرزو دارد ببیند چهره‌ات را ای عزیز فاطمه            امشبی را تا سحر هشیار و بیدارست یابن العسکری

خون جگر گردیده با زهر هلاهل رهنمای شیعبان            خرمنی از شعله و آه شرربار است یابن العسکری

خون دل از دیده می‌ریزد به یاد سرور لب‌تشنگان            گاه محزون ابوالفضل علمدار است یابن العسکری

کربلا و کوفه آتش می‌زند جان و دلش را چون بقیع            گاه گریان از در و دیوار و مسمار است یابن العسکری

کاش می‌شد جان بابایت بیایی همره آدینه‌ای            بی‌دلان را در حضورت حرف بسیارست یابن العسکری